"Jaśminowiec wonny jest dużym krzewem o długich, przewisających pędach. Mają one specyficzną budowę: po rozcięciu widać wewnątrz biały gąbczasty rdzeń. Na starszych pędach kora łuszczy się wąskimi pasmami. Kwiaty są białe, zebrane po pięć-dziewięć w niewielkie płaskie kwiatostany. Rozwijają się późną wiosną i pięknie słodko pachną."
Kilka lat temu wyciąłem w ogrodzie takiegoż. Wysechł. Przecięty wzdłuż pęknięcia, sklejony ponownie i na tokarkę...
W środku wbrew opisowi lity, ciemny rdzeń. Drewno twarde jak cholera. Pomimo dosyć dobrych dłut wytoczenie kilku gadżetów (vide załącznik) zajęło mi kila godzin. Po zakończeniu toczenia pęknięcia wdłużne pojawiają się "w oczach". Podczas toczenia w zdrowym kawałku nagle w środku pojawiła się skaza (vide naparstek). Dłuta nadają się już tylko do ostrzenia...
Drewno bardzo zwięzłe ciężkie. kruche, łatwo pęka, jak wspomniałem trudno się toczy, łatwo klei.
Po zaolejowaniu wyglądem przypomina trochę  kość.
Niezbyt wiele można przeczytać na temat drewna Jaśminowaca więć dzielę sie swoim doświadczdeniem.
 Czy ktoś może robił cos w /w/?

Nie czuję się renegatem. Jestem również uczestnikiem DID. Wydaje mi się, że im więcej możliwości wymiany doświadczeń ty lepiej.
Z zawodu lekarz. Kocham drewno, ono jest jednym ze sposobów na to "żeby nie zwariować". Moim problemem jest beztalecie manualne. Wszelkie próby wykonania czegoś to zmaganie się ze swoją niemocą. Szczerze zazdroszczę osobą które maja "to coś w rekach". Trudno nie można mieć wszystkiego...
Dotyk i zapach drewna podziwianie jego struktury to coś czego mi trzeba...

Na szczęście dla pacjentów nie.