« Odpowiedź #92 dnia: Wczoraj o 16:18:49 »

    Cytuj (zaznaczone)

Flora to tam ma niewiele szans po kilku dniach w soli

W produktach konwencjonalnych jest coraz więcej środków chemicznych

glifosat - związek, który miał się rozkładać w glebie, a się nie rozkłada

Chemicznie glifosat jest fosfonianem, pochodnym aminokwasu biogennego – glicyny – skąd wywodzi się też jego nazwa: glyphosate (glycine + phosphonate). Chwastobójcze działanie tego związku polega na zakłóceniu wytwarzania aminokwasów aromatycznych w roślinie, tj. fenyloalaniny, tryptofanu i tyrozyny (a dalej białek niezbędnych do wzrostu). Dzieje się tak, ponieważ blokowana jest syntaza EPSP (syntaza 5-enolopirogroniano-szikimowo-3-fosforanowa, jej gen obecny jest tylko u roślin i mikroorganizmów – nie występuje u ssaków, w tym ludzi)

Co jakiś czas do mediów przebijają się informacje o rzekomym działaniu rakotwórczym glifosatu. Czy są uzasadnione, czy to tylko mające przyciągnąć jak najwięcej kliknięć puste nagłówki? Zdecydowana większość eksperymentów i obserwacji epidemiologicznych nie potwierdza doniesień o tym, że glifosat jest toksyczny (według niektórych skal glifosatu nie można uznać za jakkolwiek toksyczny związek). Choć trzeba przyznać, że istnieją pojedyncze badania wskazujące dodatnią korelację między kontaktem z glifosatem, a niektórymi rodzajami nowotworów, to nie mogą one wykazać bezpośredniej zależności, a dodatkowo oceniają głównie ryzyko zawodowe przy wieloletnim kontakcie z bardzo dużymi dawkami.

Jednocześnie wiele badań i raportów, w tym prowadzonych przez agencje WHO i agencje USA (m.in. Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska) oraz UE (np. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności) wskazuje na brak dowodów co do negatywnego wpływu glifosatu na zdrowie. Także większość eksperymentów na zwierzętach nie pokazuje takiej zależności, mimo wykorzystywania bardzo dużych dawek na kilogram masy ciała. Pojedyncze testy z udowodnioną toksycznością glifosatu opierały się na ogół jedynie o obserwacje na zwierzętach w niewielkich grupach i/lub gigantycznych dawkach albo na kulturach in vitro, czyli komórkach w pożywce, na które bezpośrednio oddziaływał glifosat. Aby uzmysłowić jak mylne jest wyciąganie na tej podstawie wniosków podam przykład – przeprowadzono także badania in vitro na komórkach prostaty, w których glifosat działał antynowotworowo. O tym, czemu takie testy są na ogół jedynie wskazówką, a nie silnym dowodem, pisałem tutaj. Choć warto zachować ostrożność, to trzeba też mówić jasno, że nie ma silnych i jasnych dowodów przemawiających za tym, że glifosat jest szkodliwy.

Śmieciowe jedzenie