To nie jest pleśń. To sinizna bielu.  30% to idealna wilgotność do rozwoju grzybni.

Raczej przewiew i obniżenie wilgotności poniżej 25%. 

Stasiek  +1000

Pięknie przedstawiony ubytek wody z drewna.

ps. Badania laboratoryjne dowodzą, że drewno suszone "na grzejniku" jest lepszej jakości niż drewno suszone mechanicznie z uwagi na mniejsze ryzyko powstawania wad suszenia.

Porównano suszenie sztuczne oraz naturalne w kilku różnych wariantach. Nie dotyczy liofilizacji drewna oraz suszarek w prądach wysokich częstotliwości ( np. suszenie "drewniaków" do obuwia medycznego )

Niestety tak. Drewno schnące powoli w warunkach "pokoju telewizyjnego" czy "kuchnio-salonu" zawierało mniej wad suszenia niż drewno suszone w suszarce konwencjonalnej.

Kluczem jest prędkość suszenia. W suszarce deski #25 suszy się średnio 72 godziny. W warunkach domowych mamy na to całą zimę

"Przygotowano próbki dębowe, które wystawiono na działanie różnych czynników. Próbki umieszczono na dachu, pod dachem oraz w pomieszczeniu mieszkalnym. Inne zestawy próbek moczono 30-krotnie, 15-krotnie oraz przez jeden rok. Pozostałe próbki gotowano w wodzie przez 1 lub 5 godzin. Wyniki były bardzo ciekawe. Okazało się, że próbki suszone łagodnie w pomieszczeniu wykazują najmniejsze zmiany, tak wilgotności, jak i wymiarów (największa stabilność). Najgorzej wyszły wyniki dla drewna gotowanego. Drewno gotowane w wodzie przez 5 godzin wykazało się większym współczynnikiem spęcznienia (0,27%), niż porównywalna próbka drewna suszona tradycyjnie (0,22%). Długotrwałe gotowanie drewna powoduje rozluźnienie tkanki i w konsekwencji łatwiejsze pęcznienie."
Na podstawie prac naukowych: Matejak, Górski, Kiepal.

Jak ktoś umie opowiadać to i o suszeniu drewna czyta się w ekscytacji 

Mówimy od samym stwierdzeniu badań dotyczących próbek.  Chodzi mi o to, że jak ktoś dosuszy sobie dwie listewki na grzejniku, to będzie dobrze.

Suszenie na grzejniku to cykl spotykany tylko w przypadku Hobby. Chociaż widziałem w latach 90. w zakładzie u Dzierli w Warszawie dosuszanie łat nad kozą . Nad piecem, mniej więcej 2 mm był ruszt i tam w ciepłym powietrzu pieca dosychały listewki. Ale Oni robili renowacje i rekonstrukcje, więc tego drewna potrzebowali mało.

W przypadku większych partii drewna wszyscy suszą mechanicznie z uwagi na czas oraz koszty. I godzą się na pewne straty w jakości względem zysku w czasie.  Jak w fabryce, w której byłem szefem produkcji, przerabialiśmy nawet 1200 m3 łaty meblowej miesięcznie, to kto by miałczas suszyć to konwekcyjnie? Vaniczek na trzy zmiany ledwo dawał radę.

Ale te badania są spójne z praktyką suszenia plastrów. Czym dłuższy i łagodniejszy proces suszenia plastra tym lepszy efekt. 

Odnośnie suszenia w warunkach domowych i czy jeden sezon suszenia tarcicy w takich warunkach wystarczy - to co pan Karol tłumaczy (o ile dobrze rozumiem) wydaje mi się idealnie wpisywać w to co piszę poniżej:

Mój ojciec lubi się chwalić parkietem sosnowym, który samodzielnie kładł po budowie domu 30 lat temu. Oczywiście w ramach oszczędności do stolarza tylko dał gotowy materiał do postrugania, a sam kupował tarcicę, sam ją suszył i na koniec sam położył gotowy parkiet. Wydawać by się mogło, że sam proces suszenia był za krótki, nie czekał 1cm/rok itd, a jednak wszystko wyszło elegancko. Ale po kolei.

Kupioną tarcicę najpierw kilka miesięcy sezonował w przeciągu na przekładkach, potem trochę dosuszył w ogrzewanej już chacie, i dopiero wtedy dał towar do stolarza do postrugania i położył parkiet. Żaden ekslusiv, zwykła sosnowa podłoga, ale fakt jest taki, że do dziś jest w naprawdę niezłym stanie. Praktycznie nic nie popękane, nic się nie porozłaziło, prawie nie skrzypi.
Dla porównania sąsiad rodziców, który kupił tę samą tarcicę ale suszył jeszcze krócej i dużo szybciej położył gotowy parkiet - jemu cała podłoga rozlała się po kilku miesiącach. Widziałem tę podłogę, bo ma ją do dziś i faktycznie wygląda wszystko tragicznie, popękane dechy i wszystko skrzypi.

Akurat w tym przypadku moich rodziców czy rzeczonego sąsiada - raczej nie posądzam ich o przesadzanie z ogrzewaniem, raczej wolą założyć kolejny sweter i dogrzać się herbatą niż dorzucić za dużo do pieca zwłaszcza że mówimy o latach 90, gdzie nie mieli jeszcze ocieplonych chat, plastikowych okien itd, więc wilgotność też była chyba normalniejsza w takiej chacie.
Dlatego zastanawia mnie akurat ta kwestia różnicy w ich podejściu do sezonowania tarcicy. Tym bardziej że pozostałe czynniki wydają się być względnie podobne.