Już tyle gadałem o tym z Merrym, że wstyd iż do tej pory nie ma o tym wątku.
Zaczęło się od ....
No właśnie, chyba od wizyty u Płaskodziobego?
Tam pogadaliśmy o piłach japońskich, Merry obejrzał sobie japonkę z Bahco. I chyba rozmowa zahaczyła o strugi. Było jakies wielkie blabla i hallo, więc se pomyślałem - Ja? nie zrobię? jak nie, jak tak!
W efekcie zakupiłem w jakimś tam czasie 4 ostrza na ebay'u i za niedługo przyszły takie rdzewiaki jak na zdjęciu w załączniku.
Merry w swojej wspaniałomyślności podzielił się ze mną klockami bukowymi, które jak dostały temperatury mieszkaniowej w okolicach 21 stopni Celsjusza pięknie się rozeschły i już było po zawodach.
Ale, żeby nie było to ostatnio zanabyłem drogą kupna w pobliskiej stolarni kilkanaście klocków dębowych zrobionych na wymiar. Cześć to klejonka klejona Rakolem a część lite. Zdjęcie przedstawia dębową kupkę nieszczęścia.
No i nie ma wyjścia trza potrenować i coś podłubać.

Tymczasem zamknę wątek.
Ale już z kącika pokoju nieśmiało wygląda wasz ulubiony ciąg dalszy ...

powiadomienia włączone

No i po pierwszym cięciu.
Blok został przecięty na dwie części, nierówne, ponieważ przestraszyłem się robali i postanowiłem je odciąć. Ciach i okazało się, cięcie jest czyste robale zostały na swoim terenie.






Chwila zastanowienia, wnikliwego obejrzenia i decyzja, że jeszcze się przyda, być może po zalaniu otworów będzie z tego kolejna stopa. Dla bezpieczeństwa wsadzę ją do piekarnika na 3 zdrowaśki temp 70-90 st. Poniżej kilka fotek pokazujących skazy drewna.









Pytanie może się pojawić czy tak można? Używać kiepskiej jakości drewna? A co mi to, to jest Underground, rock&roll i frajda, nauka przede wszystkim.

Teraz trochę o drewnie. Jedna strona jest trochę ładniejsza (ach jakie to kobiece określenie – zupełnie nie stolarskie), tzn. lepiej obrobiona strugarką, nie czuje się dłonią żadnych wad powierzchniowych. Słoje ułożone powiedzmy prostopadle do powierzchni. Takie było też wstępnie wybierane w stolarni. Właściciel poświęcił mi naprawdę sporo cierpliwości i muszę przyznać, że nawet udało mi się złapać z nim nić porozumienia. Kontakt obiecujący na przyszłość.

Wracając do drewna. Lepsza strona pójdzie na stopę, gorsza na wierzch. Niestety na tek gorszej na brzegach są skazy w postaci pozostałości sękowych. Pomysła na to już mam – podejrzany w internetach. Teraz się tym nie będę zajmował. Najpierw ocena i trasowanie.

Reszta zdjęć w galerii:
https://kornikowo.pl/gallery/?su=user;cat=4;u=12

Ciąg dalszy tym razem schował się pod łóżko i łypie na mnie czerwonym okiem? Nie, to odbija się światło. Ale z pewnością nastąpi ...

Dzięki Stavros.
Skupię się teraz na wątku, żeby nie stanął. I opisze wszystkie zmagania z niedoskonałościami drewna i własnych umiejętności.
Chętnie skorzystam i z fachowych porad i z czegoś innego też, w takiej właśnie kolejności.

Ja w każdym razie kibicuję.
Uważam jednak , że należy zawsze robić z najlepszego dostępnego materiału i z jak największą starannością.
Szkoda czasu na jakieś próby czy robotę na odpadach.
Prawda jest taka , że dopiero 3-5 hebelek będzie perfekcyjny bo na bazie zdobytej wiedzy wniesiesz poprawki i zobaczysz gdzie można popełnić błędy i jak ich unikać. Oczywiście to nie znaczy , że te pierwsze będą złe tylko każdy następny będzie lepszy od poprzedniego i dwa razy szybciej zrobiony

Wracając do wątku.
Kiedy już minie pierwsza euforia związana z rozpoczęciem wątku przychodzi czas na żmudna dłubanie.
Po pierwsze trzeba przypomnieć sobie szczątkowe wiadomości z geometrii i rysunku technicznego.
Po drugie uporządkowywać posiadane chaotyczne informacje  na temat i wybrać jedna drogę wykonania prototypu. W internecie jest raczej niewiele, ale to powinno wystarczyć, literatury na razie nie będę kolekcjonował i na specjalistyczne kursy też nie pojadę.

Jednym zdaniem, czysta amatorka

Zaczynając od wiedzy internetowej.

Jest taka strona autorstwa Gregorego Merritta
https://hillbillydaiku.com

https://hillbillydaiku.com/2018/02/06/kanna-reference-sheets/

I z tej strony zaczerpnąłem materiały do wykonania mojego prototypu.
Nie będę ich tu publikował, ściągnijcie je sobie. Strona jest naprawdę fajna.
Nie znaczy to wcale, że nie kopałem się z internetem, ależ tak.
Jednak założenie jest proste – jedna droga.
W materiałach, które sobie wydrukowałem podane są określone rozmiary struga oraz kąty pod jakimi są ustawiane ostrza dla określonej twardości drewna.
Szerokość struga implikowana jest przez szerokość ostrza
W moim wypadku posiadam ostrze o szerokości 60/54, więc pasująca szerokość struga to 77mm szerokości.



Ostrze jest, klocek jest, ołówek, linijka, gumka są. Do dzieła!
Klocek jest do treningu, więc nie jest to pierwsza klasa i tu natrafiam na pierwsze problemy.
Przymiarka geometryczna pokazała, że jakbym nie ustawił ostrza to wycięcie „ust” a później komory na ostrze i wióry wypadnie w okolicach pozostałości po sękach. Więc  praca będzie musiała być bardzo ostrożna.





Dodatkowo pomiar samego ostrza pokazuje, że jest ono ustawione niesymetrycznie w stosunku do swojej osi co wymusza konieczność zmiany w „body” lub szlifowanie metalu do uzyskania właściwej symetrii. Mam jeszcze jedno takie przekoszone ostrze o szerokości 70 i to będzie już spora zabawa. (zły)






Zmiana w body spowoduje zmniejszenie grubości ścianki kanału prowadzącego ostrze po , a tym samym jest to poważne osłabienie konstrukcji struga, Zmiana geometrii ostrza będzie wymagała sporo cierpliwości, ponieważ nie dysponuję odpowiednim sprzętem w postaci szlifierki, tylko „kamień diamentowy” 400/1000. Będzie trochę mozolnej pracy. Ale tak to jest jak kupuje się samo ostrze a później zauważa mankamenty. Spowalnia to znakomicie pracę, ponieważ aby je usunąć
trzeba czasu a być może skonstruowania „pomocników” dla ułatwienia sobie pracy


Ten skurczybyk ciąg dalszy chowa się coraz głębiej pod szafę, ale go stamtąd wyciągnę. Obiecuję.

Będziesz robił tsutsumi?

podobnym chyba samuraj pracował w Japonii