To ja…, Sławek…, albo Silvio... Mam dwa imiona.
Jestem na forum od kilku miesięcy. Podoba mi się tutaj i dobrze mi. Jest życzliwie, czasem zabawnie, wspierająco, ciekawie, mądrze… Zostaję.
Jak to wszystko się zaczęło?... Nie wiem, nie zauważyłem... Jakoś tak było zawsze, że wszystko robiłem sam. Nie umiałem, to się dowiadywałem i robiłem. Miałem satysfakcję. Drewno pojawiało się powoli, w pewnym momencie zrobiło się tego dużo, zwłaszcza konstrukcje i trochę wykończeń. Sprawiało mi to przyjemność. Coraz bardziej ciągnęło mnie do tradycyjnego rzemiosła, chociaż bałem się ręcznych narzędzi, bo nie wiedziałem, jak się nimi posłużyć. Zacząłem się rozglądać i… tu się zaczyna bajka!
Rozglądałem się, i rozglądałem..., i zostałem zaproszony ostatniego lata na weekend „unplugged” w towarzystwie Korników. Wow!!! To dopiero doświadczenie. Przemili ludzie, dla mnie guru stolarstwa, mistrzowie, nauczyciele. Fantastyczna atmosfera. Wciąż wdzięczny jestem Wam (których poznałem) za nauki, za życzliwość, za to, że byliście i że jesteście. Wdzięczny jestem za to, że pokazaliście mi piękną drogę i gotowi jesteście wspierać, udzielać wskazówek i dzielić się swoim doświadczeniem. Od tego czasu drewno to więcej niż moje hobby, to moja pasja. I dużo się dzieje.
Na co dzień jestem nauczycielem i tutorem. Pracuję z młodzieżą w liceum oraz w ośrodku socjoterapeutycznym. Uwielbiam swoją pracę.
Pozdrawiam.
