Deska do krojenia nie jest meblem który ma służyć i cieszyć długie lata, nie trzeba dużej filozofi do jej zrobienia, jak się zurzyje robi się kolejną.
Ale nie oznacza to też, że można cakowicie pominąć pewne aspekty
Deska do krojenia oprócz swojego standardowego przeznaczenia, może być również piękną ozdobą kuchni, więc warto o pewne rzeczy zadbać przy jej robieniu.

Podstawą przy pracy z drewnem jest jego znajomość, ułatwi to prace i sprawi że wykonany przedmiot będzie lepiej wyglądał i dłużej posłuży;
Rodzaje przetarcia drewna, od tego zależy rysynek drewna (jego usłojenie), oraz jego właściwości. Inaczej zachowuje się deska rdzeniowa, inaczej boczna.
Wilgotność drewna jest jednym z najważniejszych czynników, inna wilgotność jest wymagana dla drewna z którego chcesz zrobić coś do domu a inna jeśli na zewnątrz. Znajomość wilgotności pomaga przy wyborze dobrego materiału do danego projektu.

Wracając do Twojej deski
Dobrze jakby ten orzech miał 8-10% wilgotności.
Chcesz ją wykonać z jednego kawałka więc dobrze jakby była to deska rdzeniowa, będzie bardziej stabilna i nie bedzie sie wypaczać, nie będzie tak mocno pracować jak deska boczna. Oczywiście sam rdzeń z takiej deski jest do wycięcia.
Jeśli Twoja deska jest boczna to warto ją rozciąć na węższe elementy i spowrotem skleić, nie zmieni to jej wyglądy, rysunek będzie taki sam a miejsca klejenia będą opraktycznie nie widoczne, ale drewno klejone jest bardziej stabilne i wytrzymałe.

Czy dasz rade sama ją zrobić ?
Oczywiście że tak. Wyrównać ją możesz strugiem ręcznym, lub podjechać na jakąś pobliską stolarnię, taką deseczkę to ktoś wyrówna Ci za ładny uśmiech
Pamiętaj że to tylko deska do krojenia, będziesz na niej kroiła nożem, tłukła tłuczkiem, nie będzie miała lekkiego życia. Będzie się niszczyć i zużywać, nie musi być idealna a i tak będzie jedyna w swoim rodzaju. Jakby nie wyszła to zawsze bedzie cieszyć oko satysfakcja ze zrobienia samemu jest bezcenna

Więc działaj, rób i koniecznie pochwal się jak wyszła

Poniżej moja deska zrobiona również z jednego kawałka deski, z tym że dębowej

Akurat jestem w podobnej sytuacji jak koleżanka posiadam kawalek orzecha włoskiego z pęknięciami, material podobno 14% wilgotnosci ale lezy w okolicach grzejnika ok tygodnia. Będzie trzeba wyciać rdzen? I pytanie co z pęknięciami? Zywice wlac czy cos innego, reszta olej.

@ambro1992 w Twoi mprzypadku nie masz deski tylko masz plaster, nie wycinasz żadnego rdzenia z tego,
czyścisz z kory, ubytki zalewasz żywicą ( tylko dobrze oklej żeby nie wyciekło)  iszlifowanko olejowanko i gotowe

jeśli chcesz użyć żywicy barwionej to najpierw pryśnij plaster dokładnie lakierem i następnie dopiero żywica. Lakier i tak później zeszlifujesz ale zapobiegnie to wciągnięcie żywicy w sztorce drewna i zmianę jego naturalnego koloru. Jeśli bezbarwna żywica to lejesz od razu

Znalazlem cos takiego, strzykawka w nie dużych pęknięciach bedzie git?
https://fb.watch/oOBbaUAzrF/

Okazało się że plasterki bardzo nierówne. Planuje znaleźć ba miejscu stolarza i jestem w trakcie planowania prostego planera. Czytam i niby wszystko ok, a mam jakies problemy z kolejnoscia tego wszystkiego.

1. Wyczyscic szczota
2. Przesmarowac lakierem w celu zabezpieczenia sztorców <a co sie dzieje gdy w szczeline wpadnie lakier, nie będzie problemu pozniej z zywica?>
3. Zywica bezbarwna całość <bez duzych pękniec bo pojdzie czarna>
4. Dolewki zeby uzupełnić bezbarwną
5. Lanie czarnej
6. Wyrownanie
7. Szlifowanie
8. Olejowanie
9. Poler zywicy

Czy inna kolejność lub dodac jakas czynność.

Ale czekaj ty deskę do krojenia chcesz lakierować? To już chyba totalny absurd. I jak planujesz ją używać? Jeżeli do serwowania to ok. Nie ma sprawy ale do krojenia? Będziesz na serio kroił lakier i potem go zjadać? Podobne zdanie mam o żywicy w desce do krojenia. Wiem że są jakieś dopuszczone do kontaktu z żywnością ale raczej nie są one do jedzenia. Oczywiście każdy może zrobić co chce ale skoro tak wiele osób podnieca się co jest w składzie produktów do jedzenia to trochę się dziwię że potem chcą spożywać lakier czy żywice. Do serwowania stosuje jedno i drugie ale resztę pominę milczeniem.


Wysłane z mojego 22101320G przy użyciu Tapatalka

Ostatnio lekarz zakazał mi żywności, która miała kontakt z plastikiem. No to zacząłem czytać. Okazuje się, że to zalecenie lekarskie nie ma za wiele sensu. To znaczy nie ma się o co bić, bo gros plastiku, który trafia do naszego ciała wypijamy z wodą. A skąd on się bierze w tej wodzie? To tak zwany mikroplastik, który odrywa się np. od ubrań ze sztucznych włókien podczas prania. Oczywiście między innymi. Jak napisał @Mery , źródeł tego gówna jest tyle, że nie zliczysz, a ci, którzy panikują, że na desce do krojenia jest żywica, w następnym momencie zamaszystym ruchem drą ściankę opakowania na masło i smarują tym pieczywo. Poza tym chyba każdy z nas widział mechate od cięcia, tanie, plastikowe deski z marketu. Nie dajmy się zwariować. O ile nie wyobrażam sobie na desce lakieru, bo faktycznie może się wykruszyć (poza tym jak to wygląda), to ile zetniesz żywicy z zalanego nią sęka albo pęknięcia? Przecież żeby to wydłubać, to trzeba się naprawdę postarać. Żeby nie było, nie jestem zwolennikiem takich rozwiązań i jeśli żywica, to na tacy albo desce do serwowania. Ale trzeba się kierować zdrowym rozsądkiem i jeśli deska do krojenia ma ubytki gdzieś z boku, gdzie ryzyko uszkodzenia żywicy nożem jest znikoma, to czemu nie? No i pojawia się kolejne pytanie - a co z klejem? Stan mojej wiedzy jest taki, że tylko amerykańskie FDA ma normy, które dopuszczają kleje, takie jak Titebond czy Keliberit 303.2, do kontaktu z żywnoścą. Ale FDA dopuszcza całą masę środków farmakologicznych, które w Europie są całkowicie zakazane, więc z naszego punktu widzenia ich normy dla kleju nic nie znaczą. Z mojego doświadczenia to tylko sposób, żeby uspokoić klienta. Powtarzam, zdrowy rozsądek. Trochę mi się to kojarzy z manią na samochody elektryczne, ale to oddzielny temat.