Hey Silvio, powiedz co to jest za wynalazek z ta srebrną folią na płytach pod sufitem?

Folia paroizolacyjna, taka sama folia jak zwykła żółta, ale dodatkowo odbija ciepło

Jak będziesz wykańczał przy krokwiach? Odciąć naddatek folii i tyle, czy jakieś listewki, ćwierćwałki?

• Pierwszy raz wykonywałem budowę jakiegokolwiek budynku i pierwszy raz miałem do czynienia z konstrukcją szkieletową.
  
  
• Podjąłem się potężnego, wymagającego wyzwania. Wymagającego w sferach 1) planowania i projektowania, 2) wykonania i 3) przygotowania psychicznego.
  
  
• Dostałem bezcenne wsparcie od Korników. Od wielu z Was otrzymałem rady i sugestie w niniejszym wątku; z niektórymi kornikami kontaktowałem się poza wątkiem; wiedziałem też, że są korniki, którzy śledzą moje poczynania „w milczeniu”… Było to dla mnie wsparciem merytorycznym i psychicznym.
  
  
• Bezcenne było wsparcie mojej żony, Beaty, w czasie całego przedsięwzięcia.
  
  
• Założenie i prowadzenie wątku z relacją na bieżąco było dla mnie trudne i wymagało odwagi (pewnie niektórzy to zrozumieją „w lot” a innym będzie trudno). Łatwo mi dzielić się post factum różnymi projektami i dokonaniami, ale tak na bieżąco… nie sądziłem, że się kiedykolwiek odważę.
  
  
• Jestem mega zadowolony z efektu i z siebie.
  
  
• Przygotowanie psychiczne przypominało przygotowania do startu w maratonie: ocena wyzwania i własnych zasobów; analiza profilu trasy; uwzględnienie własnych silnych i słabych zasobów; wielokrotne wizualizacje trasy, przebieganie jej w myślach; przewidywanie trudnych odcinków i kryzysów; przygotowanie się na kryzysy… 
  
  
• Całe przedsięwzięcie do chwili obecnej zajęło mi ok. 1100 godzin samotnej pracy, bez pomocników, w pojedynkę.
  
  
• Szczęśliwe decyzje? – Za najbardziej szczęśliwą uważam postawienie namiotu na magazynowanie materiałów w czasie trwania budowy.
  
  
• Pechowe decyzje? – Za najbardziej pechową uważam wylanie płyty fundamentowej „z zapasem”, wystającej poza obręb budynku.
  
  
• Zaskoczenia? – Największym zaskoczeniem była skala niedoszacowania czasu budowy. Trwała ponad 3 razy dłużej niż zakładałem.
  
  
• Trudne chwile? – Najtrudniejsza była samotna praca nad pokryciem dachu. Wracając do metafory maratonu, to było jak podbieg na 30. kilometrze: mam już wiele kilometrów w nogach; idzie powoli, bardzo powoli; do mety daleko, bardzo daleko… To był kryzys, nad którym na tym etapie pracowałem każdego wieczoru przed zaśnięciem.
  
  
• Radosne chwile? – Dołożenie ostatniego kawałka gąsiora na dachu. Przed zejściem popatrzyłem w przestrzeń i wydałem z siebie euforyczny krzyk. (Mam lęk wysokości, więc puściły także napięcia lękowe.)
  
  
• Szczególna satysfakcja? – Na tę chwilę największą satysfakcję mam z projektu, który stworzyłem. Na papierze miałem wątpliwości w kilku miejscach i do końca zastanawiałem się czy nie byłoby lepiej inaczej. Teraz, kiedy już stoi budynek, nie mam wątpliwości, że tak mi najbardziej odpowiada i nic bym nie zmienił w projekcie.
  
  Gwiazdy mi sprzyjały i nadal sprzyjają.