Muszę mieć małą kontrolę BHP nad pracownią Łukasza. 
Pracownia mała ,a On jak struga to bez opamiętania .
 Zawali tak ,że nie może   otworzyć  drzwi by wyjść  do domu.

Piotrek - my są z Poznania - u nas nic się nie może zmarnować I zawsze okazja jest żeby piwko wypić. Bezalkoholowe ma się rozumieć.

Byliśmy tak na chwilę w Poznaniu

To już wiem kto Ci ten Hotel z apartamentem prezydenckim sponsorował

Dzisiaj taki głupi temat odnośnie "niebezpieczeństw" związanych z używaniem szybkoobrotowych szlifierek do ostrzenia narzędzi stolarskich. Postanowiłem sprawdzić jaki rzeczywiście jest wpływ przegrzania ostrza na jego trwałość i zdolność przyjmowania ostrości.
Dwa takie same dłuta

Jedno specjalnie przyjarałem na szlifierce...

Oba dłuta naostrzyłem na takim samym kamieniu olejowym, ostrze po szlifierce ze względu na trochę niższy kąt wydawało się nawet bardziej "jadowite"...do czasu

Oto efekt dłutowania w sośnie - po lewej dłuto nieprzypalone po prawej przypalone na szlifierce - widać ogromną różnicę w trwałości ostrza, ostrze po prawej praktycznie od razu zaczęło się "zawijać" co widać po jakości skrawania

Acha...w którymś wątku ktoś pytał o to jak sobie radzić z wybieraniem materiału z gniazd we wczepach półkrytych - ja sobie radzę tak...



Podpatrzyłem kiedyś u R.Cosmana ;-)

Pozdrawiam

czym zrobiłeś wycięcie? też szlifierką szybkoobrotową?

- tak, tylko tym razem uważałem.

- tak, tylko tym razem uważałem.

A już myślałem że ręcznie cisnąłeś pilnikami

Pora na borowanie. Postaram się wyjaśnić cały proces...
Wszystko wiercę w pozycji poziomej w takim prostym uchwycie:

Punktem wyjścia w orientacji elementów względem siebie jest zawsze przebieg promieni rdzeniowych. W dębinie są bardzo wyraźne. Mimo to zaznaczam ich przebieg na sztorcach wszystkich elementów. Używam różnych libelek i poziomnic - wszystko w celu zachowania jako-takiej precyzji.

Pierwsze otwory wiercę w przednich nogach - widać w jaki sposób libelka na wkrętarce współpracuje z kątownikiem. To całkiem precyzyjne.

Do wyznaczania środków nóg używam takiego prostego narzędzia:

A tak to działa:

Aby precyzyjnie odznaczyć długość "czopu" uzywam takiego prostego patentu - otwór o średnicy większej od łączyn i głębokości odpowiadającej długości czopa - wystarczy odznaczać ołówkiem

Każda łączyna posiada takie nacięcia "ulgowe" na każdej stronie - równolegle do przebiegu promieni rdzeniowych. Łączyna jest sucha a nogi/słupki nie - łączyny będą absorbowały wilgoć z nóg zacieśniając połączenie i jednocześnie zmieni trochę  przekrój na "jajowaty". Nacięcia są po to aby zniwelować ryzyko rozsadzenia połączenia.

W ten sposób ustalam kąt wiercenia w tylnich nogach:



Pora na klejenie - najpierw kleję boki:

Wszystkie łączyny orientuję w odpowiedni sposób:

Otwory na przednie łączyny wiercę po sklejeniu bocznych - na zdjęciu widać, że jedne są wyżej, drugie niżej. Tak naprawdę delikatnie na siebie zachodzą, zazębiając się i jednocześnie "blokując" połączenie. Krzesło powinno być bardzo odporne na "chybotanie" które powstaje głównie wtedy gdy użytkownicy "bujają" się na tylnich nogach.

Zaczyna to przypominać krzesło:

Teraz zaplecki - trzeba je wygiąć, siedzisko i wykończenie. Niekoniecznie w tej kolejności.

Pozdrawiam