Nawet śniadej karnacji nie mam. Nikt się nie pozna na oko. Mój tata, stuprocentowy Węgier, też nie zdradza cech typowego południowca.

Coś o słońcu, które się zmęczyło i zasnęło na zielonym jeziorze. I o ludziach, których bolała ciemność, ale ich pożałowała i przyszła między nich. To tak na szybko. Nie tłumaczyłem od razu, bo w epoce Google translate to niczego nie dowodzi, że to przetłumaczę. Ale romantyk ten nasz @Stasiek, kto by pomyślał. A jak napisałem o Google, to pomyślałem, że sprawdzę. No i wiedziałem, że brzmi znajomo - "Dziewczyna o perłowych włosach". Hehe.

"Dziewczyna o perłowych włosach".
Jedyne co mi się kojarzy z mową tego narodu 

No,mnie znacznie więcej
: Locomotiv GT, Skorpio,Omega,
a z bardziej współczesnych Hungarica
https://music.youtube.com/watch?v=1GvU9QGQtuw.
Poza tym wspaniali ludzie, może dlatego iż nas lubią  ?
m.in - oryginał.

Moi rodzice poznali się, kiedy mój tata był studentem WAT-u. Ukończył go tydzień przed tym, jak się urodziłem, w lipcu 1980. Opowiadał mi, że Omega robiła szał na potańcówkach studenckich. Także u nas w domu królowały takie klimaty obok rocka i rock'n'rolla. Ja do tej pory jak pojadę na Węgry i spodoba mi się jakiś kawałek w radiu, to sprawdzam Shazamem i słucham w domu.

wspaniali ludzie, może dlatego iż nas lubią

Mogę być trochę stronniczy, ale mam same dobre doświadczenia z Węgrami. Co ciekawe, niedawno był w Wawie mój brat, syn mojego taty z drugiego małżeństwa, chłopak 32 lata i był zachwycony. Bardzo pozytywnie się wyrażał o Polakach i Polsce. Jego dziewczyna też. Już zapowiedzieli wizytę w lecie. O ile Polacy są gościnni, o tyle jestem w szoku, bo mam wrażenie, że w porównaniu z np. Budapesztem nie ma u nas za dużo atrakcji dla turystów. Tzn. jest dużo ciekawych rzeczy do zwiedzania i oglądania, ale wydaje mi się to nieciekawe na tle innych lokalizacji turystycznych. A mój brat, Gábor, był zachwycony.

Uważam, że braciak to światły, wykształcony gość. Jeździ trochę po świecie, wiec ma porównanie. Zresztą rozwinęliśmy ten temat i stwierdziłem, że to ja jestem zaściankowym tlumokiem, który mieszka pod samą stolycą i nie wie, co ma. Chyba czas się ruszyć z domu.

Nieee, ja to napisałem z dużym przymrużeniem oka. Nie mam sobie nic do zarzucenia pod względem wykształcenia, a przede wszystkim podejścia do życia i ludzi. Wciąż szukam odpowiedzi na wiele pytań, ale to osobny temat.  Chodziło mi o to, że dawno nie wypełzałem z wioski i ostatnio mnie zaskoczyło, jak zmieniła się Warszawa przez parę lat. No i zachwyt brata dał mi do myślenia.

Ja się tu wyklułem, a nigdy nie byłem np. na Narodowym.